Wacht? Is dit niet een platform om evangelisatie te promoten? En toch vind ik echt dat er een minstens 5 redenen zijn om te stoppen met evangeliseren. Er zijn een aantal dingen waar ik me echt aan kan storen en waarvan in sommige gevallen ik zelfs geloof dat ze een heel slechte reclame of zelfs anti boodschap zijn in het uitdragen van de Grote opdracht en daarom moeten we er misschien maar beter mee ophouden.
Wat is evangelisatie? Is dat niet een typisch christelijk woord waarvan enkel christenen van weten wat het betekent?
En toch heb ik het al op veel folders of borden zien staan die bedoeld zijn voor niet-christenen. Bijvoorbeeld als ik op zomerkamp ga en we met onze deelnemers een dagtocht maken komen we elk jaar langs een jaarmarkt en aan de kerk daar staat altijd het zelfde bord als uitnodiging om de bezoekers van de jaarmarkt het kerkgebouw te laten bezoeken. ´Een heel goed idee´ denk ik dan, maar boven aan dat bord staat in grote letters iets als: “Het evangelisatie- en zending comité nodigt u uit” en dan staat er nog een grote Bijbeltekst op. Of ik heb flyers in mijn handen gehad voor filmavonden van een kerk.
Goed idee denk ik dan, maar boven aan de flyer staat er dan iets als “de evangelisatiewerkgroep organiseert ….. Als eerste weten de mensen echt niet wat evangelisatie is, en voor de gelovige staat er “dit is een activiteit voor ongelovigen en dus niet voor mij”, Voor de ongelovige die evangelisatie wel begrijpt staat er: “uitnodiging van de werkgroep christenen die jou met deze activiteit zo snel mogelijk in de kerkbanken en bij het doopvont wilt krijgen omdat je er nu eigenlijk niet bij hoort”.
Laten we samen kiezen om het woord “evangelisatie” nooit meer te gebruiken in de naar buiten gerichte communicatie. Er is daar geen enkel voordeel aan bij het gebruik van christelijk jargon. Spreek de taal van de doelgroep.
Als ik de gemiddelde christen vraag of hij wel eens evangeliseert denken de meesten meteen dat je vraagt, “sta je wel eens op straat flyers uit te delen aan onbekenden in een poging om hen direct naar het doopvont te brengen?” Over de jaren heen heeft evangeliseren een negatieve betekenis gekregen en blijven de meeste christenen er liever van weg. We moeten zoeken naar andere manieren om er over te spreken en naar nieuwe vormen die mensen wel zien zitten. Als we bijvoorbeeld vragen of ze wel eens iets over hun geloof delen met de mensen om hun heen zal de meerderheid daar veel positiever op reageren. We moeten ons bewust zijn wat onze woorden betekenen in de oren van onze gesprekspartners en welke reacties ze oproepen. Het gebruik van het woord “Evangeliseren” is vaak een minder geschikte optie.
Dit punt sluit eigenlijk gedeeltelijk aan bij het vorige punt. Evangeliseren is zoveel meer dan enkel op straat met mensen over je geloof spreken. Getuigen op je werk
of dat geloofsgesprek op het familiefeestje is even goed evangelisatie. Voor sommige is dit een beetje een open deur intrappen maar voor veel mensen is dit niet vanzelfsprekend. Hoewel niet iedereen de gave van evangelisatie heeft, herkennen alle christenen met een passie voor God de momenten waarop we met anderen over Hem gesproken hebben, vaak ongepland. Als kerken en evangelisten moeten we deze momenten voor anderen en voor ons zelf herwaarderen en faciliteren zodat deze momenten in de toekomst ook meetellen als evangelisatie momenten. We moeten stoppen met een beperkte inhoud te geven aan het woord “evangelisatie”.
Elke christen heeft de opdracht en dient elke kans te gebruiken om het evangelie de delen. Maar we moeten echt stoppen met evangeliseren als dit onze enige motivatie is. En zeker als we het enkel doen omdat het moet van andere mensen. Maak je geen illusie. Als je het niet uit een passie voor God en je medemens doet, komt je boodschap toch niet over. Als het enkel als verplichting doet werk je de boodschap echt tegen.
We denken allemaal graag in structuren en hokjes en ook in evangelisatie is daar zeker ruimte voor. Maar laten we evangelisatie herwaarderen en elke kerk en christen aanmoedigen om te stoppen om het als een activiteit te zien en te beginnen om het als een levensstijl te zien. Elke kans die we krijgen, nemen we om ons geloof te delen. De boodschapper is minstens even belangrijk als de boodschap. Net als “gebed” is “evangelisatie” niet iets dat je moet inplannen (al is er niks mis mee om je te organiseren) maar iets waarmee je altijd op elk moment naar nieuwe kansen en mogelijkheden zoekt. Naast deze dagelijkse getuigende houding is er natuurlijk plaats voor samenwerking en grotere acties en dergelijke maar welke meerwaarde hebben die als we niet leren om in ons dagelijks leven op elk moment klaar te zijn om van ons geloof te getuigen en het uit te leggen aan iedereen die er maar om vraagt.
Pieterjan Boom
